Baia Mare, Rumunia

Baia Mare, miasto w północnej Rumunii, w dolinie rzeki Săsar, u podnóża Karpat Wschodnich. Ośrodek administracyjny okręgu Maramureş.

Herb Baia Mare

Porozumienie:

Umowę o zawarciu związku miast bliźniaczych zawarto 19 maja 2001 roku. Dokument ten wyraża chęć obu stron do:

  • rozwoju wzajemnego zrozumienia i przyjaznych stosunków,
  • ułatwiania współpracy między specjalistami dla promocji postępu gospodarczo-społecznego swoich społeczności,
  • identyfikacji i poszukiwania możliwości zaspokajania potrzeb w dziedzinie edukacji, kultury, sztuki, sportu i turystyki,
  • promowania i koordynacji kontaktów gospodarczych i handlowych między przedsiębiorstwami i organizacjami działającymi u obu partnerów.

Charakterystyka:

Przemysł wydobywczy i przetwórczy metali nieżelaznych (miedzi, złota, ołowiu, cynku, srebra). Zakłady przemysłu materiałów budowlanych, maszynowego (głównie maszyny i urządzenia dla górnictwa), drzewnego, chemicznego, szklarskiego, włókienniczego, spożywczego. Port lotniczy. Węzeł kolejowy i drogowy. Ośrodek turystyczny. Wyższa szkoła pedagogiczna. Muzeum Okręgowe (zbiory archeologiczne, historyczne, dział sztuki, m.in. z obrazami miejscowej XIX-wiecznej szkoły malarskiej). Wzmiankowane w 1329, rozwijało się jako ośrodek górniczy. W XV wieku ufortyfikowane przez Macieja Korwina. W XVI wieku należało, wraz z okolicznymi kopalniami, do rodu Hunedoara. W 1896 w mieście powstała, założona przez jednego z mistrzów monachijskiej szkoły malarskiej, S. Hollosy-Corbula, "Szkoła malarska Baia Mare", której tradycje przetrwały do dziś. Do zabytków miasta należą: katedra Św. Trójcy (1717-1720), Wieża Zegarowa, zw. także Wieżą św. Stefana (1347-XV w.), w której mieści się wystawa sztuki średniowiecznej, Dom Elżbiety (1446), Dom Braci Mniejszych (1734-1741), baszty: Mennicza (1758) i Rzeźników (XVIII w.), stary zajazd (XVIII w.)

  • Strona miasta: http://www.baiamare.ro
  • Lokalizacja: Szerokość geograficzna 47° 40' Północ, Długość geograficzna 23° 35' Wschód
  • Populacja: 150 000